Wolisz dawać czy brać?
Dawanie i branie to zjawiska o wielowymiarowym charakterze. Dla niektórych dawanie jest naturalne, innym może przysparzać więcej kłopotów. Również przyjmowanie może budzić różne emocje.
Jakie są Twoje przekonania dotyczące dawania i brania?
Jakie korzyści dostrzegasz w dawaniu, a jakie w braniu?
Jakie odczucia Ci towarzyszą podczas dawania, a jakie podczas brania?
Dawanie – wyraz miłości czy poczucia wyższości?
Dając, ofiarowujemy część siebie – swoje uczucia, czas i uwagę. To piękny gest wywołujący uśmiech na twarzach innych i pozytywnie wpływający na ich życie. W tym akcie bezinteresowności znajdujemy źródło radości i spełnienia.
Czasem jednak nieustanne dawanie może nieświadomie rozwijać przekonanie o wyższości nad innymi. W ten sposób osoby próbują podkreślić swoją rolę w społeczeństwie i zwiększyć poczucie własnej wartości. Mogą zacząć myśleć, że są bardziej moralne, a nawet lepsze od innych.
Branie – otwieranie serca na wsparcie czy poczucie zobowiązania?
Branie to wyjątkowa umiejętność otrzymywania od innych miłości, wsparcia, zrozumienia a także krytyki. Wymaga zaakceptowania faktu, że nie zawsze musimy radzić sobie sami. Dla wielu z nas może być to trudne. Społeczne oczekiwania podkreślające niezależność jednostki prowadzą do przekonania, że nie zasługujemy na pomoc. Dodatkowo, oprócz poczucia winy, pojawia się poczucie zobowiązania. Przyjmując, mamy silną potrzebę odwzajemnienia czy rewanżu celem zrównoważenia rachunków emocjonalnych.
Równowaga między dawaniem a przyjmowaniem jest kluczowym elementem trwałych relacji.
To nie jedno jest ważniejsze od drugiego, lecz ich harmonijne współistnienie buduje silne, trwałe więzi. Gdy świadomie praktykujemy sztukę tych gestów, otwieramy serca na pełniejsze życie z innymi.